drie tabiki!

Dag lieve allemaal! Het is een behoorlijke tijd geleden dat ik wat van me heb laten horen. Ik ben weer druk bezig geweest de laatste tijd en ik ben (weer) verhuisd. Gelukkig binnen het complex maar nu in een ander appartementje. Ik woon nu naast het zwembad op de begane grond, en ik heb muizen! Gelukkig ben ik er niet bang voor.
Inmiddels zijn mijn ouders ook gearriveerd, weliswaar met 24 uur vertraging, maar 11 januari kon ik ze dan eindelijk van vliegveld Zanderij ophalen. Ze hadden 2 dagen de tijd om even te acclimatiseren want ik had een super stoere trip naar het binnenland geregeld.
Maandagmiddag zijn we met ons drietjes en een gids in een klein vliegtuigje, een cesna, voor 5 personen richting het binnenland gevlogen. We vlogen met gum-air van vliegveld zorg & hoop vlak buiten de stad. Na ongeveer 50 minuten kwamen we aan op de air strip van drie tabbetje (3 eilandjes). Onderweg hebben we de mooiste vergezichten gezien, we vlogen over het brokopondomeer en over de jungle natuurlijk. Echt broccoli! En vanuit de lucht kon je mooi de plaatsen van de (soms legaal, soms illegaal) goudzoekers zien liggen. Eenmaal aangekomen in drie tabbetje was het een kwestie van alle spullen naar een korjaal sjouwen en ons naar de overkant van de rivier te laten brengen. Daar was namelijk ons hangmattenkamp. Een dakje met palen waar we onze hangmatten konden ophangen waar we die nacht zouden slapen. (voor pa&ma hun eerste nachtje slapen in de hangmat en er zouden nog 2 volgen!) Ons ‘geluk’ was dat er op drie tabbetje iemand was overleden. Dat is een gebeurtenis die traditioneel wordt ‘gevierd’ door de dorpsbewoners. Om de nabestaanden af te leiden van het verdriet wordt er 5-6 dagen feest gevierd en bijna alle mensen van de omliggende dorpen komen rum offeren, rijst stampen voor de gerechten en dansen tot diep in de nacht. Onze gids had ons verteld dat er veel rum wordt gedronken, wel 3 grote dozen vol, ik heb ze met eigen ogen gezien. Mariënburg rum 90% en echt drie dozen vol! Die dorpsbewoners kunnen er wat van! ’s Avonds hebben we de ‘plechtigheid’ bezocht en we hebben meegedronken en gedanst op reggae-ton muziek dat keihard door het oerwoud klonk dat uit boxen van een meter bij een meter kwamen. Bijzonder…
Na een lekker eerste nachtje in de hangmat hebben we de volgende dag rond het dorp gewandeld, onze gids John komt van drietabbetje en was een erg populair man. Omdat we maar met ons drietjes waren heeft hij ons met veel mensen kennis laten maken en kregen we her en der een shotje met vreemde inheemse kruidendrank. Ook wij hebben een fles rum geofferd door het aan de kapitein van het bos te geven. Pa kreeg meteen een bod om zijn vrouw en dochter te verkopen voor drie flessen rum. De kapitein droomde altijd al van een blanke vrouw hahaha. In de middag zijn we met een bootje naar Tjon Tjon gevaren, een heel klein dorpje aan de Tapanahony rivier. Het was een stuk kleiner dan drie tabbetje en er woonden nog maar weinig mensen. Veel van de binnenlandbewoners zijn door de binnenlandse oorlog gevlucht naar Frans Guyana. Om er te komen moesten we over spectaculaire sula’s varen, stroomversnellingen. Eentje was zo heftig dat we via een voetpad verder moesten en de bootsman de korjaal door de sula loodste, het was te gevaarlijk om aan boord te blijven. Eenmaal op Tjon Tjon was het een kwestie van snel je hangmat op de beste plaats hangen want er zou nog een groep komen logeren in het logeergebouw (weer een paar palen met een dakje erboven). Verder hebben we die dag kennis gemaakt met onze hangmatkampgenoten en samen gezwommen en geprobeerd op piranha’s te vissen. De volgende dag gingen we in combinatie met de nieuwe groep een jungletour maken door het regenwoud om de watervallen van het lelygebergte te bereiken. De jungletour was behoorlijk pittig, mede doordat de grond zo drassig was. Via hindernissen over kreekjes, reusachtige mierenhopen, over en onder omgevallen bomen door kwamen we bij de toch wel wat gevaarlijke waterval. Om die te bereiken moest je al een onmogelijk pad over. (respect voor iedereen, er zaten een paar zestigers in de groep en petje af voor die mensen). Boven aan dat pad was de waterval van zuiver bronwater. Onder begeleiding van John konden we er allemaal even onder staan. Vier waaghalsen durfden het aan waaronder pa en ik. Wat een kracht had dat water, je kon je er bijna niet rechtop onder houden. Maar wat was dat lekker na zo’n lange wandeltrip. Pa stapte nog in een gevaarlijk gat in die waterval. Ineens zakte hij met een noodgang tot aan z’n knie in een gat. Hij had zijn voet wel kunnen breken maar gelukkig ging het ‘goed’. Toen we na de terugweg aankwamen in ons kamp hebben we goed uitgerust, beter gezegd in slaap gevallen in de hangmat. Bij het vallen van het duister werden we wakker en hebben we samen gekookt, John heeft ons kennis laten maken met de gebruiken van het binnenland en heeft ons allerlei inheems voedsel voorgezet. Chinese tayersoep, cassavesoep, cassavebrood, BB met R (bruine bonen met rijst) zoete gebakken cassave, piranha en ga zo maar door.
Donderdag, tijd voor het verlaten van Tjon Tjon om af te zakken via de tapanahony rivier, na de lawa-rivier (de grens met Frans guyana) over in de marrowijne rivier om loka loka te bereiken. Na het ontbijt ben ik nog met wat boslandcreolen het water op gegaan om te vissen op piranha. Niets gevangen. Deze dag stond in het teken van varen en marrondorpjes bezoeken. Onderweg hebben we een tussenstop gemaakt op stoelmanseiland (groot eiland met ziekenhuis en school etc.), Balu-eiland, om te lunchen, te zwemmen en te relaxen op het strand, Gagaba (eiland van jehova’s getuigen. Een rijke gemeenschap) en een eindstop op Waddaa (welkom). Waddaa had een mooie toeristenaccomodatie. Er waren huisjes met bedden in plaats van een hangmatten kamp en sinds tijden konden we weer op een wc in plaats van in de bosjes! Helaas was het onderweg wat bewolkt geworden en een half uurtje varen voor onze eindbestemming barstte de regen los. Tja, dan de regencapejes maar aan want je kan in een open korjaal ook niet echt goed schuilen ofzo. Natuurlijk even de buurt verkend op Waddaa en kennis gemaakt met de kindjes die buiten aan het spelen waren. Ze lieten maar wat graag aan ons de school zien!
Vrijdag was vertrekdag, via de marrowijne rivier voeren we naar Albina, het vasteland. En mensen, dat varen is zo lekker he! Lekker zitten en je sjeest in een houten boot door de natuur, overal zie je schitterende bomen en hoor je vogels! Toen we aan de franse kant voeren hebben we een dorp bezocht. Frans guyana valt gewoon onder Frankrijk en het is een wereld van verschil met Suriname. In FG ziet alles er veel beter uit, straatnaambordjes, nette huizen, keurige school etc. Vlak voor Albina hebben we geluncht aan de rand van de rivier op een heel mooi strandje bij het hutje van een oud omaatje. Daar kon ik mooi mijn Frans even oefenen. Veel verder dan comment tu t’appelle kwam ik echter niet. Het omaatje had twee kleine kindjes bij zich wonen. Echt superlief en de kindertjes vonden ons ook wel interessant. Echt zo’n klein meisje kwam naar me toen om even aan me te voelen! Haar oma brabbelde iets in het Frans of ze wel zo’n blanke moeder wou hebben. Het zijn echt lieve hartelijke mensen!
De terugrit van Albina naar Paramaribo was weer hobbelend, maar deze keer wel een asvalt weg. Thuisgekomen hebben we alledrie, pa, ma en ik, even moeten bijkomen. Lang duurde dat niet echt want onze tweede trip zit er inmiddels ook alweer op. Daarover vertel ik jullie later zeker meer. Zie binnenkort ook de foto’s. Ik zal ze snel plaatsen!