Blanche Marie en Sza Sza Szu!

Dag lieve vrienden en familie! Dat is lang geleden dat ik jullie heb geschreven! Heel erg bedankt voor alle leuke reacties, ik blijf graag op de hoogte van het wel en wee in het koude Nederland! Hier in de tropen is het nog steeds heerlijk warm, wat een klimaat! Inmiddels ben ik alweer een week terug uit het binnenland en zit er weer een week stage op. Ik begin maar bij het begin. Vorige week vrijdag ben ik met de studenten van de kwattaweg (daar zit een studentenhuis met circa 16 Groningers) naar Apura en de Blanche Marie vallen geweest. Helaas is Mareen plots ziek geworden, daarom is ze niet meegegaan. Vrijdagochtend ben ik, zonder Mareen dus, naar de kwattaweg gegaan. Om half zeven verzamelen, snel een bakje thee gedronken en om kwart voor zeven zaten we met alle studenten in twee busjes. De reis ging van Paramaribo door Coronie richting Nickerie. Dit was een reis van ongeveer 4 uur met onderweg wat ‘sleutelstoppen’. De bus was niet helemaal technisch in orde en ter plekke moest er wat gerepareerd worden. Bij wat navraag bleek dit heel normaal te zijn. Rond half twaalf kwamen we aan in Nickerie waar er een stevige lunch van vegetarische roti voor ons klaarstond. Na de lunch zette de tocht zich voort richting de Corantijn rivier, via deze rivier zijn we in bootjes naar Apura gevaren. We zaten verdeeld over drie bootjes, één overdekt bootje en twee open bootjes met grote buitenboordmotoren. Gelukkig zat ik in het overdekte bootje want onderweg hebben we alle weersomstandigheden meegemaakt, van felle zon tot een flinke tropische regenbui. In de boot was er de mogelijkheid om wat te drinken (fris, wodka, voor elk wat wils), en om te genieten van het uizicht. We voeren over de rivier die de scheidingslijn is tussen Suriname en Guyana. Onderweg hebben we een stop gemaakt in het Guyanese dorp Orealla. Daar waren we vrij om te wandelen door het dorp en de hutten van de bewoners te bekijken. Het is zo dat onze ‘gids’ geld geeft aan het dorpshoofd om de touristen het dorp te laten bekijken. Één van de dorpsbewoners was zo ‘vriendelijk’ ons blanke dames een kleine rondleiding te geven. De man deed op het laatst allerlei onzedelijke voorstellen en op de opmerking: ‘I have a boyfriend’ gaf hij als antwoord: ‘He doesn’t need to know’. Goed, gauw wegwezen dan maar weer. Onze tocht ging verder en na uiteindelijk 3 uren varen kwamen we aan in Apura, van oudsher een indianendorp. Daar was het zaak de goederen uit de bootjes aan wal te krijgen en iedereen stond in een treintje de flessen drinken, de koelboxen met het eten voor de drie dagen en alle tassen door te geven. We sliepen in een huis en in een hangmatten kamp. Voor Surinaamse maatstaven in het binnenland mochten we niet klagen, we hadden water tot half elf in de ochtend dus gelegenheid om ons te douchen. De eerste avond lekker geborreld en bij elkaar gezeten. Zaterdag zijn we met op trucks van Apura naar de Blanche Marie vallen gereden, over een lange bauxietweg en dwars door de jungle. Onderweg kwamen we over een gammel bruggetje waarop een stel Surinamers stil stonden om ons te wijzen op een wespennest. In hemelsnaam ga er dan niet naast staan en al helemaal niet met twee auto’s op dat gammele bruggetje! De logica was ver te zoeken en onze chauffeur moest het bekopen met twee wespensteken. (tja, hou dan ook je raam dicht). Op de terugweg zijn we nog met onze truck door de brug gezakt, het was behoorlijk spannend want de truck bleef steken op een velg die rustte op een van de leggers van de brug. Zie de spectaculaire foto’s!!
De Blanche Marie vallen waren heerlijk. Door het seizoen waarin wij nu zitten, het begin van de korte regentijd, waren de vallen niet heel spectaculair. In de grote regentijd is de rivier daar veel hoger en de vallen veel indrukwekkender. Nu waren ze een beetje klein en dat gaf ons de gelegenheid om er lekker in te gaan en onder de vallen te staan. Verder hebben we ’s middags van de zon genoten en op de rotsen in de rivier gelegen. Ik ben nog in mijn bil gebeten door een vis, weet niet waar hij me voor aanzag ;). Zondag zijn we teruggereisd naar Paramaribo. Bij aankomst thuis was ik Total loss. Mareen was inmiddels wat opgeknapt van een weekendje ‘kuren’ in het gastenverblijf van haar stagebegeleider. Gelukkig maar.
Maandag weer stagelopen. Ik heb het gemerkt deze week dat ik een zwaar weekend heb gehad. Erg veel tijd om bij te komen had ik niet want ik moest er weer hard tegenaan op stage. Buiten de medische fitness en het onderzoeken en behandelen van patiënten ga ik me ook bezighouden met een preventieproject voor een tandartsenpraktijk. Echt superleuk. Een tandarts uit Paramaribo heeft Sandra, mijn begeleidster, benaderd voor zo’n dergelijk preventieprogramma omdat zijn werknemers kampen met lichamelijke problemen. Dat ontwikkelen van zo’n programma komt nu op mij neer als extra project en woensdag ga ik op gesprek bij de tandarts om zijn klachten en wensen te bespreken. Mijn begeleidster neemt mijn stage heel serieus en ze helpt echt meedenken mijn stage zo leuk mogelijk te maken. Ook tijdens de ‘kamerbehandelingen’ krijg ik goed de kans om aan mijn leerdoelen te werken zoals onderzoeken en het uitvoeren van specifieke testen. In deze korte tijd ben ik alweer gegroeid in het vak en heb ik veel geleerd. De patiënten zijn ook erg leuk, een zeer uiteenlopende patiëntenpopulatie. Tai-boksers, huisvrouwen, ambtenaren (die vaak een bijbaantje hebben omdat het zo weinig verdient. Zoiets heet een hossel en sommige krijgen van dat harde werken lichamelijke klachten), ministers en goudmijnwerkers. Soms heb ik moeite met het verstaan van het Surinaams, het is wel Nederlands maar vermengt met Surinaams en een leuk accentje. Sommige mensen hebben weinig scholing gehad en beheersen de taal daarom niet goed en sommige mensen vergeten dat ik geen Surinaams (Sranantongo) spreek en schakelen bij emotionele situaties over op deze ’s traattaal’. Wat erg leuk is om te zien is dat geen enkele Surinamer hetzelfde is. Ik herken nu onderhand ook steeds meer ‘rassen’. Je hebt de hele donkere, dat zijn de Creolen, de Javanen, de Boeroes, Hindoestanen, Indianen, Brazilianen en ga zo maar door.
Op mijn vrije donderdag ben ik er nog even op uit geweest om wat boodschappen te halen en om mijn Chinese fiets wat te laten bijstellen, ik ben toch wel wat groot voor dat kleine ding. Mijn plan was om naar de centrale markt te gaan maar in mijn eentje was dat bij nader inzien toch niet zo’n goed idee. De centrale markt is een grote overdekte markt met groente, vis, sieraden, prullaria etc. Ik trok lopend met mijn fiets aan de hand echt ALLE aandacht. Niet alleen van mannen maar zelfs de vrouwen riepen: jeeeeej, wat is die wit. Toen zelfs een politieagent tegen me zei: ‘meisje doe je wel voorzichtig’ hield ik het voor gezien. Van de centrale markt is het bekend dat je er goed op je spullen moet letten en dat je je tas en portemonnaie niet uit oog moet verliezen. Ook lopen er wat ongure types rond en de marktlui die er hun waar aanprijzen (lees: bij mij letterlijk onder de neus drukken) zijn ook al niet al te fris. Goed, daar ga ik later nog wel een keer naartoe maar dan met een groepje. De rest van de middag was het met wat studieboeken en een flesje Fernandes Soda goed toeven aan het zwembad!
Afgelopen zaterdagavond, dat was gisteren, hebben Mareen en ik het nachtleven maar eens goed onderzocht. Met twee andere studenten zijn we naar DE discotheek van het moment in Paramaribo geweest. De Sza Sza Szu. Het was een zeer nette, goeie tent met alleen maar keurige mensen! Die zijn er dus wel in Paramaribo je moet alleen niet in je eentje op de verkeerde plekken komen hahaha! In de Sza Sza Szu werd lekkere muziek gedraaid en echt de hele discotheek stond lekker te dansen. Daar kunnen de Nederlanders nog es wat van leren! Op de dansvloer kwamen we ook de andere Groningers tegen, al met al een gezellige boel en om half vijf stonden we weer thuis op onze eigen stoep om doodmoe te gaan slapen. Vanmorgen goed uitgeslapen en om half één (zoals vermeld in één van onze boekjes) stonden Mareen en ik bij Ford Zeelandia, voor een rondleiding. “Helaas dames, volgende week weer, jullie zijn een half uur te laat.” Toen zijn we maar op eigen houtje het Ford gaan verkennen. Vreemd om daar op 9 december, exact 25 jaar (en 1 dag) na de decembermoorden door het Ford te lopen. Na de bezichtiging zijn we verder gaan wandelen langs de waterkant en mijn favoriete snack gehaald, saté-tjes en bakabana’s met pindasaus! Rond de klok van 15.00 fietsten we terug naar ons huis, vanaf het middaguur was het al smoorheet en bij thuiskomst kon je me uitwringen. Logischerwijs zijn we naar het zwembad gefietst en heerlijk afgekoeld.
Via jullie mailtjes ben ik goed op de hoogte, bij jullie in Nederland is het ook behoorlijk ‘afgekoeld’ niet? En de foto’s van de uit-haar-oevers-getreden-Dinkel hebben mij ook bereikt. Heeft Sinterklaas jullie ook weer voor een heel jaar verlaten? Hier is ook Sinterklaas gevierd maar de Surinamers noemen het Kinderdag. In de Hermitage-shopping-mall is een blanke Sinterklaas geweest en van een paar studenten heb ik gehoord dat ze een witgeschminkte ‘zwarte’ Sinterklaas zijn tegengekomen, hilarisch toch?!!! Suriname maakt zich nu klaar voor de kerst, overal hangen er lichtjes in de (palm)bomen en mensen zetten kerstboompjes buiten en versieren hun huis. Ook klinken er kerstliedjes hier in de tropen zoals ‘Last Chrismas’ en dat liedje van Mariah Carey! Mareen en ik plannen een tripje voor kerstavond, 1e en 2e kerstdag naar de binnenlanden. We hebben een leuke trip naar Kininie Paati op het oog maar daarover later zeker meer!
Succes met werken en studeren deze week! Ik ga er ook weer lekker tegenaan.
Annely: gefeliciteerd met je auto-examen, top gedaan!
Janet: gefeliciteerd met het behalen van je beide tentamens!
Opa&Oma: staat de kerstboom al op? Gaat alles goed met jullie?
F+G en collega’s: leuk project he! Straks laat ik mijn adviezen ook op jullie los;)
Pa en Ma: houden jullie het wel droog met die dinkel daar?
Maaike: staan jij en dropshot al op goede voet met elkaar?
Tot gauw iedereen! Ondanks dat het hier heerlijk is mis ik jullie wel hoor!
Oja, van meerdere mensen het verzoek gekregen, hier is mijn adres:
Jacquelien Nolten
Noer Pierkhanstraat 1
Tourtonne, Paramaribo
Suriname