Wan Switi Srefidensi (25 november)

Hallo iedereen! Bedankt voor jullie leuke reacties op mijn site. Vanaf mijn overdekt terras tijdens een tropische stortbui schrijf ik jullie. Het einde van een druk weekend na de eerste week stage is in zicht. Jullie zijn vast benieuwd! Afgelopen maandag ben ik begonnen bij Mens Sana praktijk voor fysiotherapie en diëtetiek. De eerste week waren mijn werktijden wat onregelmatig en kwam het voor dat ik ’s morgens pas om elf uur begon maar doorging tot acht uur ’s avonds. De stage is erg leuk, Sandra plant veel tijd in voor haar cliënten waardoor we goed de klacht kunnen uitvragen en behandelen. Patiënten met allerlei klachten komen bij deze praktijk terecht en bijna iedereen heeft fors overgewicht. Nu kan ik me dat goed voorstellen want in de Surinaamse cultuur staat eten op een zeer hoge plaats. Goed, bijna iedereen klaagt dan ook over pijnlijke knieën en allerlei gewrichtsklachten die een stuk minder pijnlijk zouden zijn als ze wat lichter zouden zijn. Veel mensen vragen hiervoor advies en begeleiding bij het afvallen. Vrijdag was een pittige dag, de werkzaamheden in de praktijk liepen door tot half acht ’s avonds en daarna was er een teamoverleg tussen de medische fitness-instructrices, de diëtisten en de fysiotherapeut. De vergadering was erg gezellig, Sandra had me ook gezegd dat het niet zomaar een vergadering zou zijn. Ze hadden allemaal lekkere snackjes gekocht en softs (frisdrank). Wat een volume hebben die dames in vergadering zeg!! Keihard lachen en kletsen. De één schaterde nog harder dan de ander. Ondertussen aten we bakabana’s met pindasaus, loempiaatjes, garnalenhapjes (geen idee meer hoe het heet), kipsate, rundsate, één of andere hindostaanse koek etc. Ze waren erg geïnteresseerd in mij en mijn eerste ervaringen in zowel Paramaribo als op stage en ze moesten erg lachen om mijn verhaal van Máxima en Willem-Alexander! (zie vorige verhaal). Toen ik ’s avonds om half elf (!!!!) thuiskwam had ik geen energie meer om me nog op te tutten en naar de stad te gaan. Mareen en ik hebben nog wat gedronken en toen ging het lampje uit. Zaterdagochtend werd ik weer op stage verwacht. We liepen erg uit waardoor ik om half drie vrij was. Dat was me het eerste weekje stage wel! Niet teveel medelijden met me hebben hoor, donderdag was ik namelijk vrij. Vanaf aankomende week krijg ik vaste werktijden en hoef ik waarschijnlijk niet meer op zaterdag. Dat is wel zo leuk want dan zijn Mareen en ik tegelijk vrij om op pad te gaan.
Inmiddels hebben we kennisgemaakt met de studenten van de kwattaweg (daar zit het stagebureau en daar wonen een stuk of 16 Groningse studenten). Via meneer Prem ben ik aan hun telefoonnummers gekomen en we hadden gisteravond een afspraak. We zijn naar de Lindeboom geweest, een zeer keurig restaurantje (betaalbaar) en om tien uur zou er een band spelen. Die hele band hebben we nooit gezien of gehoord want om kwart voor elf zijn we, na een heerlijke Surinaamse maaltijd en flink wat djogo’s Parbo (1 literfles bier) richting onafhankelijkheidsplein vertrokken. Daar was (nog) niets te doen. Onze reis zette zich voort richting café ’t Vat waar we nog een paar studenten troffen die ook aan de kwattaweg wonen. Al met al een gezellige boel dus. Uiteindelijk waren we niet heel laat thuis want vandaag (zondag 25/11) is het srefidensi en begon de optocht vanmorgen al om 10.00 uur. Op 25/11 vieren de Surinamers srefidensi, de onafhankelijkheidsdag. Er was een parade met militaire mars, fanfare, militaire voertuigen etc. en na afloop van de parade was er een soort markt in de palmentuin. Óveral stonden kraampjes met sieraden, kunstwerkjes, klederdracht en veel…heel veeeel eten. Langs de waterkant van de Suriname rivier ging het door met kraampjes, muziek, optredens en weer veel (vr)eettentjes. Tegen lunchtijd hebben Mareen dan ook maar even van de gelegenheid gebruik gemaakt en wat hapjes gehaald, roti, rijst met kip en kousenband en sateetjes. Vanavond rond acht uur wordt er nog vuurwerk afgestoken en daar gaan we natuurlijk even naar kijken.
Morgen begint er een nieuwe week stage, en ik moet nog even e.e.a. voorbereiden wat betreft de epicondylitis lateralis (fysio’s:)) Voor de niet fysio’s, ik moet het onderzoek wat betreft de tenniselleboog nog even doornemen. Morgenavond eet ik met de studenten aan de kwattaweg. Mareen heeft, net als ik, onregelmatige werktijden, en loopt morgen stage tot 21.00 uur. Ze kan dus helaas niet mee. We hebben voor volgend weekend een tripje in de planning liggen samen met de Groningse studenten en meneer Prem. Zoals het er nu uitziet gaan er ongeveer 20 studenten mee. Het is een driedaagse trip richting het binnenland ten westen van het centraal Suriname natuurreservaat. Het is een trip naar de Blanche-Marievallen en Apura (Pap&Mam, in jullie boek op pag. 278). Eindelijk echt het binnenland in en de jungle zien. De Surinamers noemen de jungle trouwens ‘het bos’ en dat klinkt toch meteen een stuk minder spannend!
Jullie horen gauw weer van mij! Ik hoop dat alles goed gaat met iedereen en ik vind het superleuk om jullie reacties te lezen! Hopelijk houden jullie het een beetje vol in Nederland want ik heb al vernomen dat het erg koud is. Laat de gedachte aan mij jullie dan verwarmen! Hahahahaha! Hier is het nog steeds stralend en zonnig en warm!
Dikke kus Jacquelien